سلام . من کاربر جدید این سایت هستم . این وبلاگ رو به پیشنهاد یه دوست خوب و بسیار ارزشمند به این منظور ایجاد کردم که بتونم از خودم ؛ به خودم و برای خو دم بنویسم . در حال حاضر که سرگرم نوشتن هستم ؛ یک خشم عمیق و سرکوب شده وجودم رو در بر گرفته و داره رفته رفته روحم رو می خوره . بی نهایت خسته ام . از دست خودم که دارم به طرز بی سابقه ای بیهوده می گذرونم . فقط خدا بهم رحم کنه با این همه کار و گرفتاری ریز و درشتی که ریخته سرم .

می دونین ؟ کلا از اون دست آدمهایی نیستم که تقصیر رو بندازم گردن روزگار . دوست دارم واقع بین باشم . اصلا این ویژگیی هست که عمیقا بهش نیاز دارم وگرنه توازن و تعادل زندگیم بدجوری به هم می خوره . ( شما نشنیده بگیرین که همین الان هم حسابی به هم خورده ! ) .

به هر حال مدت زیادیه که با جملاتی مانند : * انسان ؛ گرگ انسان * هابز ؛ فیلسوف نامی و بدبین انگلیسی و یا : * جهنم ؛ دیگرانند * سارتر ؛ فیلسوف نامور فرانسوی مشکل دارم . درست یا غلط ؛ مدتهاست به این نتیجه رسیده ام که همه چیز در درون انسان شکل می گیره . وقایع بیرونی تنها جلوه و انعکاسی از درون انسان هستند . دوزخ ؛ درون انسان هست که به توسط ضعف اراده و ناامیدی به وجود می آد و نه به توسط شرایط و اوضاع و احوالی که دیگران ؛ به ظاهر مسبب اون هستند .

نخستین بار این فکر اونجا جرقه زد که داشتم کمدی الهی دانته رو می خوندم . می دونید عذاب ساکنین طبقه اول دوزخ چی بود ؟ اینکه نا امید باشند و هیچ امیدی به رجمت ایزدی و رستگاری نداسته باشند. خیلی عجیب بود و عمیقا تکان دهنده . از اون زمان بود که من ؛ به دوزخ ذهن ایمان پیدا کردم . کلا در طول زمان ؛ تعبیر خیلی از مفاهیم برام تغییر کرده ؛ امیدوارم که خودم و رویه زندگیم هم تغییر کنیم . البته نه به کندی تغییر تعبیر مفاهیم ! که می ترسم اجل عجول تر از اون باشه که بهم فرصت بده اون روز رو ببینم !

نتیجه گیری اخلاقی بحث : 

 من ؛ دوزخ خودم هستم  .

نتیجه گیری مهرورزانه (!) :

برام دعا کنید .

نتیجه گیری مودبانه :

 فعلا بای .